top of page
Writer's pictureLinda van Raalte

Stichting Still


Daar was het dan, mijn eerste oproep voor stichting still.

Druk in de weer met mijn eigen kinderen gaat alles even op pauze als ik het berichtje krijg. Om hierna druk aan de gang te gaan om te regelen dat ik daar naartoe kan gaan. Kinderen bij de oppas en eigen zakelijke afspraak verzet laat ik weten dat ik kan gaan.

Drie kwartier later zit ik met mijn cameratas in de auto naar Utrecht. Dan pas heb ik de tijd om rustig over het kindje en zijn ouders na te denken en wat voor iets verschrikkelijks ze nu meemaken.

Onderweg naar de afdeling voel ik me zenuwachtig maar vooral dankbaar dat ik dit mag doen. De verpleegkundige licht me in en hierna gaan we samen naar de ouders toe. Voor de allereerste keer stel ik me voor: 'Linda Fotografe Stichting Still' en ik voel me enorm vereerd dat ik dit moeilijke moment mag vastleggen.

Papa gaat het kindje samen met de verpleegkundige halen en ik wacht en praat met de moeder. Het kindje is een jongetje, een prachtig jongetje, na 17 weken zwangerschap overleden. Papa komt terug met een heel klein mandje met een doek erover. Hij vouwt het open en hierin ligt een perfect klein kindje. Helemaal af met alles erop en eraan. Ik leg dit moment vast en probeer zoveel mogelijk foto's te maken aangezien het simpelweg hierna niet meer mogelijk is.

Na ongeveer een uurtje ben ik klaar en bedank ik de ouders en wens ze heel veel sterkte toe. Wat voel ik me vereerd als de ouders me bedanken.

Hierna ga ik weer richting de auto om naar huis te gaan. Hoe anders is het voor de ouders die nog midden in het rouwproces zitten.

Als ik achteruit kijk in de auto naar de 3 kinderstoelen op de achterbank voel ik me ontzettend dankbaar.

In de auto bid ik dat de ouders veel sterkte en kracht mogen krijgen om dit verlies te verwerken en ik hoop dat mijn "werk" ze hierbij mag en kan helpen...

154 views0 comments
bottom of page